|
November 1999
Schiereilandje
De Friezenbuurt mag zonder te overdrijven een schiereilandje in een
massa van industrie, wegen en spoorwegen genoemd worden. Treinen vinden
met een gesprekken en televisie overstemmend gedonder hun weg van
Amsterdam via Maarssen naar elders en vice versa. Omarmd door een stalen
containers producerend bedrijf, een stukje verder een flinke chemische
fabriek, en aan de overkant van het Amsterdam Rijnkanaal (waar de
binnenvaart regelmatig een haast filevarend schouwspel vormt) het
industriegebied Westkanaaldijk. De skyline van onze polder. Want de
koeien, ja, sommige zelfs mét hoorns, staan al sinds het uitbreken van de
lente gestaag hun gras te malen tussen al deze beschaving. Het frequente
vliegverkeer van en naar het ruim dertig kilometer verder gelegen Schiphol
kan deze heldinnen niet deren. Evenmin het zeker in de zomermaanden drukke
verkeer wat zich een weg zoekt naar Breukelen, zich achter de Friezenbuurt
afsplitsend, wijkend naar Maarssenbroek. Ik heb een paar foto's bijgevoegd, genomen vanuit mijn achtertuin.
|
Ok, we leven in de
twintigste eeuw. Misschien is het belangrijkste kenmerk wel de
technologische explosie, gepaard gaande met een enorme bevolkingstoename.
We leven in een steeds gewelddadiger maatschappij, dat mag duidelijk zijn.
Oh ja, de koeien. Zij
staan op het weiland tussen de huizen, de wegen en het kanaal. Het stuk
groen, is verdeeld over twee ongeveer even grote stukken, waarvan de
gemeente Utrecht onlangs de hele oppervlakte in bezit heeft genomen. Hier
vinden een voetbalveld en een Halfpipe tezamen met de misschien wel
honderd jaar oude fruitbomen beschutting bij de dijk, bij uitstek een
ontmoetingsplaats vormend waar de jeugd op skates en flitsende fietsjes
zijn vertier zoekt. Die zich, uit gebrek aan alternatief, elders- in de
volle bebouwing (waar anders?) gefrustreerd gaat vervelen.