13-11-1999
Dé therapie voor Maarssen: praten
Door Eddy Steenvoorden
MAARSSEN - Als je een tijger wilt doden, heb je een hoop speren nodig.
Deze beeldspraak gebruikte professor A. Dunning precies een week geleden tijdens
een debat over de verhouding tussen burger en politiek in Maarssen. Het
beëindigen van een ongewenste situatie is vaak een kwestie van kleine stapjes
zetten, wilde de professor maar zeggen.
Het debat zelf wás zo'n kleine stap. Bewoners- en belangenverenigingen
hadden het georganiseerd, onder andere omdat ze vinden dat de communicatie
tussen burgers en politiek verbeterd moet worden, met name wanneer het gaat om
het bouwbeleid.
Onduidelijkheid in de communicatie heeft in elk geval de afgelopen weken een
belangrijke rol gespeeld in alle opwinding over de bouwplannen, een paar
kleinere in Maarssen-dorp en het grote plan voor de Maarsser Brug-locaties. Zo
is er een Babylonische spraakverwarring ontstaan over de verschillende soorten
inspraak- en informatiebijeenkomsten. Als de gemeente tijdens een bijeenkomst
laat weten dat reacties van burgers worden verwerkt in de plannen, is het voor
de omwonenden frustrerend te horen dat een nieuw appartementencomplex
uiteindelijk groter in plaats van kleiner wordt. De gemeente kan weliswaar goede
argumenten hebben niet aan wensen van omwonenden tegemoet te komen, maar het is
in zo'n geval extra noodzakelijk dat de gebruikte argumenten duidelijk
overkomen.
Aan die zorgvuldigheid heeft het meerdere keren ontbroken. Als gemeente maak
je je bijvoorbeeld belachelijk door in de beantwoording van vragen te verwijzen
naar een paragraaf die helemaal niet bestaat. En wethouder Gerrietsen
(ruimtelijke ordening) heeft inmiddels zó vaak gebruik gemaakt van het cliché
'dat nemen we mee', dat hij in de volksmond de 'meeneem-wethouder' is gaan
heten.
Communicatie
De politiek heeft erkend dat ze tekort is geschoten in de communicatie en
heeft beterschap beloofd. De komende weken, wanneer begonnen wordt met
informatiebijeenkomsten over de Maarsser Brug-locaties, zijn wat dat betreft al
een graadmeter. Het is dan aan de bestuurders om de inwoners, die zich (al dan
niet terecht) overvallen voelen, ervan te overtuigen dat het 'slechts' gaat om
een flexibel 'rekenmodel' en niet om een 'afgetimmerd' bouwplan.
Aan de andere kant is het aan de bewoners hun bezwaren op redelijke wijze
kenbaar te blijven maken. Ze zijn de afgelopen weken soms te ver doorgeschoten
in hun kritiek door politici te beschuldigen van gebrek aan integriteit, zonder
daarvoor het bewijs te leveren. Dat is niet juist, maar geeft wel aan hoe groot
de ongenoegens zijn onder de bevolking, en hoe serieus de gemeente werk moet
maken van het verbeteren van de communicatie.
De eerste signalen zijn bemoedigend. Onder inspirerende leiding van Dunning
debatteerden burgers én politici vorige week op een constructieve manier over
de impasse. De politiek toonde zich bereid de hand deels in eigen boezem te
steken en bewoners voelden zich niet te goed om burgemeester Schouwenaar een
applaus te geven na een betoog waarin hij het óók voor de gemeente opnam. Veel
praten, helder en zorgvuldig, dat is de therapie die Maarssen de komende tijd
nodig heeft. Want dat die tijger dood moet, daar is iedereen het over eens.
|